گروه شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خلخال، خلخال، ایران ، shafaghata@yahoo.com
چکیده: (4073 مشاهده)
زمینه و هدف: نانوفیتوسنتز بخشی از دانش نانو بیوتکنولوژی محسوب میشود و عبارت است از تکنیک های بهرهگیری از ترکیبات متابولیک ثانویه در گیاهان که به واسطه آنها سنتز نانوذرات مختلف انجام میپذیرد. مقاومت میکروب ها در برابر آنتی بیوتیک های سنتزی معمولی امری اجتنابناپذیر است. به منظور کاهش این مقاومت، از نانو ذرات موثر که میتوانند اثر تقویتی روی آنتی بیوتیک ها ایجاد کنند، استفاده شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تقویتکنندگی خصلت آنتی بیوتیکی داروی کلرآمفنیکل با بکار بردن نانوذرات نقره ساخته شده با روش نانوفیتوسنتز میباشد. روش بررسی:نانو ذرات مکعبی شکل نقره با استفاده از روش نانوفیتوسنتز و بهرهگیری از ترکیبات عصاره متانولی اندامهای هوایی گیاه بابونه تالشی سنتز شدند. برخی خواص فیزیکی، ویژگیهای نوری و ساختار نانو ذرات سنتز شده، توسط تکنیکهایFT-IR،UV/Vis،TEM،SEM و XRDمورد ارزیابی قرار گرفتند. فعالیت بیولوژیکی نانو ذرات نقره حاصل، بهصورت جداگانه و مخلوط با کلرآمفنیکل در مقابل تعداد 4 باکتری با متد معمول انتشار دیسک مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد که بیش از 75% نانوذرات نقره سنتز شده، دارای ساختار هندسی مکعبی میباشند. مطالعه بیولوژیکی نیز نشان داد که این ذرات نانو نقره، در برابر رشد باکتری ها فعالیت خوبی نشان میدهند و باعث تقویت اثر ضد میکروبی آنتی بیوتیک کلرآمفنیکل میشوند. نتیجهگیری: قدرت بازدارندگی رشد باکتری ها توسط نانوبلورهای نقره و اثر هم افزایی این نانوذرات در کنار آنتی بیوتیک ها، با ساختار نانو مکعبهای نقره در ارتباط است. روش نانوفیتوسنتز برای ساخت نانو ذرات مختلف، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و در مدت زمان اندکی انجام میگیرد. همچنین این روش مهمترین فرآیند سنتز سبز بوده و دوستدار طبیعت است که بدین ترتیب شرایط بهینه برای تولید نانوذرات را فراهم میسازد
Shafaghat A. Investigation the antibacterial effect of silver nanoparticles made by nanophytosynthesis alone and in combination with chloramphenicol. J Shahrekord Univ Med Sci. 2018; 20 (5) :45-58 URL: http://78.39.35.44/article-1-3527-fa.html
شفقت علی. بررسی اثر آنتی باکتریال نانو ذرات نقره ساخته شده با روش نانوفیتوسنتز بهتنهایی و توام با کلرآمفنیکل. مجله دانشگاه علوم پزشکی شهركرد. 1397; 20 (5) :45-58