زمینه و هدف: درمانگران از بازی درمانی به عنوان یک مداخله‌ی موثر برای مشکلات رفتاری کودکان نام می برند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر فعالیت گروهی مدرسه- محور بر مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر سنین پیش از نوجوانی شهرکرد انجام شد.

روش بررسی: این پژوهش در چارچوب یک طرح شبه آزمایشی میدانی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه های گواه و دارونما انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای برای هر کدام از گروه‌های آزمایشی، دارونما و گواه 15 نفر (در مجموع 45 نفر) از میان جامعه‌ی آماری دانش آموزان پسر پایه های چهارم، پنجم و ششم دوره‌ی ابتدایی شهرکرد انتخاب شد. به منظور سنجش مشکلات رفتاری از فرم گزارش معلمان آخنباخ استفاده شد. گروه آزمایشی طی 8 هفته، 16 جلسه‌ی 50 دقیقه ای بازی درمانی مبتنی بر فعالیت گروهی و گروه دارونما 16 جلسه بازی رقابتی و آموزش دریافت کرد. برای گروه کنترل مداخله ای اجرا نشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد.

یافته ها: نتایج نشان داد بازی درمانی مبتنی برفعالیت گروهی باعث کاهش مشکلات رفتاری درونی سازی شده‌ ی دانش آموزان گروه آزمایشی شد، اما بر کاهش مشکلات رفتاری برونی سازی شده‌ی آنان اثر معنی داری نداشت.

نتیجه گیری: بر مبنای مطالعات موجود در پیشینه‌ی پژوهشی بازی درمانی و همچنین یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می شود، نظام آموزش و پرورش کشور اقدام به راه اندازی مراکز بازی درمانی به عنوان یکی از مناسب ترین رویکردهای مشاوره و روان درمانی برای کودکان در مدارس ابتدایی نماید.